Өргөө-2 гэрт ойрхон болохоор хааяа кино ший үздийн. Өчигдөр Үргээлэг гэдэг монгол кино үзлээ. Үзэгчид дүүрэн, үзвэр ч күүл байлаа. Гэхдээ бяцхан хүүхдээ тэврээд ирдэг, тэр нь уйлдаг уламжлал хаа холдоху, байж л байна. Үзвэрийн дундуур ч урдуур хойгуур гарч орсоор л байна манай үзэгчид. Мөн л уламжлал ёсоор миний уртлын суудалд мангар өндөр+мангар том толгойтой хүн суулаа.

Юу юу ч болоод өнгөрөв дөө. Ухаан алджаагаад босч ирсэн хүн шиг л байхын. Бурхан халдун, Малайзын онгоц, Крым, эдийн засгийн форум, ногоон уут гээд болоогүй юм алга.

Бидний эхлэл болсон хайрт эмэгтэйчүүдийхээ тухай нэг ч бичээгүй хэрнээ хорвоогийн бусад хэрэгтэй хэрэггүй явдлуудыг бишгүй бичсэн байхам даа би. Энэ муу шүү. За маартын наймны мэнд шүү манай сайхан бүсгүйчүүдээ.

Би олны дэргэд цөөн насалсан хүн. Их юм үзсэний хажууд юу ч үзээгүй хүн. Гэсэн ч багашаархан юм үзэж харж, гайхаж, цочирдож, цочсондоо цохиж ч явлаа. Харин тамхины өрөө гаргасан баар рестораныг торгосон явдал намайг бүтэн гайхшруулж чадав.

Тэр замаар нэвтэрч гэртээ ордог арван хэдэн байрны хэдэн зуун айл машинаа хаалтны гадаа үлдээж байр луугаа явган орох болов. Хүмүүс тэргээ тэр хавьд байдаг бүх зогсоолд уралдаж тавиад дүүргэнэ. Хоцорсон тун олон машин замын нэгдүгээр эгнээнд үлдэхээс өөр аргагүй боллоо. Тэгээд үлдээлээ. Олон хоног тавьцгаасан.

Бүр ходоодныхоо мухраас соруулж, шавхаж олсон хараал, гашуун нясуун үгүүдээрээ галлаж хэзээ ч, бүр хэззззээ чччч бууж өхгүй хэмээн чулуу шиг шазайн үзэж тарах хүмүүс бол