Чойрын номд нэлээд гайгүй гэгддэг С.Бүтэнбаяр ламтан намайг уулзъя хэмээн дөрөв, тав хоног их л шахамдуу эрсэн байх юм. С.Бүтэнбаяр ламтантай би 1911 оны тусгаар тогтнолыг ч, 1921 оны хувьсгалыг ч лам нар тэргүүлэн хийсэн тухай хууч хөөрч танилцсан юм. Бас надад нэг ном өгөх ёстой байсан. Ламтантайгаа уулзлаа. Мань эр улстөржчихсөн явж байна аа.

Ханилсан ханиа гол­сон, хая­сан, сольсон хүн өөдөлдөггүйг олон хүн мэднэ. Тэгээд ч уулнаас өндөр улиас гэж байдаг­гүй, учирснаас илүү хань гэж байдаггүй хэмээн ухуулан

Олон сонгууль үнэхээр залхмаар юм. Саяын орон нутгийн сонгуулийн үеэр юу болоод өнгөрөв өө. Хэрүүл хараал, өс хонзон үнэн, худал нь мэдэгдэхгүй бөөн тэмцэл даанч хугацаа нь богино тулдаа тэсч гарлаа.

Наадам ойртохоор л өвгөн ааваа санах. Өвгөн ааваа санахаар тэрэгний саарал морио уячихаад улсын наадамд хурдалсан маань бодогддог юм. Миний өвөг эцэг “Догноон” хэмээх Гомбосүрэн гэдэг хүн. Ихэнх насаа морины уяан дээр сууж, хурдны сүүл боож өнгөрөөснөөс өөр эрдэм номгүй, гарын үсгээ ч зурж чаддаггүй хүн байсан.

Монголчууд улстөржинө гэж ёстой сүйдэлж байна даа. Юуг сүйдэлж байна гэж асуувал товчхондоо эх орноо, хөлөө олж ядаж яваа эдийн засгаа л сүйдэлчихсэн байна. Улстөржихгүй сэдэв, улстөржихгүй хүн, улстөржихгүй сэдэв, улстөржихгүй цаг хугацаа гэж даанч алга.

МАН, Монголын боловсролыг хорлох нэгэн мэргэн арга бодож олсон гэлтэй. Энэ нь ямар арга вэ. Хүний сурсан эрдэм мэдлэг, боловсролыг үнэгүйдүүлэх буюу боловсролгүй харанхуй бүдүүлэг байлгах гэж болох юм. Нүүдэлчдийн удам малчид хэдий бүдүүлэг ч гэсэн үр хүүхдээ “мал дагуулж мал болгож байхаар” эрдэм номын мөр хөөлгөе гэж боддог юм л даа.