Үйлийн үрээр үүдсэн хүмүүн заяанд алдаа уналгүй явах боломжгүй. Гэвч ухаарлын үрээр алдаа нь оноо болж, амьдрал өөрөө гэгээрлийн зам болдог.

“Хүйснээс бадрах наран мэт билгийн гал дээш түгэхүйеэ оройн хүрдэн – их амгалангийн агуйд хуралдсан бодь шимийн мөс хайлж, ариун мөрөн болон урсаад бүх бие сэтгэлийг хамт төрсөн жаргаланд уусгана” хэмээн Баясгалант Очирын тантарт өгүүлдэг.

Бусдаас болж зовдог бол Будда ч зовсоор дуусна. “Будда, та хоёр нэг л нарны дор, нэг л гараг дэлхий дээр амьдардаг. Гэхдээ тэр диваажинд, чи тамд байна” гэж багш хэлнэм.

“Амны бэлгээс ашдын бэлгэ”, “Санаа зөв бол заяа зөв”, “Олны буян оломгүй далай” гэхчлэн өвгөдийн сургаалыг гэрч болгож, уг номыг олноороо уншиж ухаарч, залбирч бясалгавал айл гэрээс аваад улс орон хүртэл амар төвшин байхын адис ерөөлтэй хэмээн үе үеийн өтгөс мэргэд захисан тул үг, утгын өчүүхэн тайлал хийж өргөн түмэндээ толилуулъя.

Домогт өгүүлснээр Арьяабал бүхнийг нэвт тольдогч мэлмийгээр доод ертөнцийг болгоож хараад, өрөвдөн хайлах сэтгэлээ барьж үл дийлэхэд тэргүүн нь олон хэсэг болон задарч, биеэс нь авралын мянган мутар арван зүгт цацран гарчээ.

Өөрөө ойлгоогүй мөртлөө өрөөл бусдаас хуулсан дүрэм сахил өвөртөлж явдаг. Хуулмал дүрэм ачаа тээш болж дардаг бол ухаарал сэхээрэл хүнд жигүүр болдог. Сэхээрсэн тохиолдолд ой санамж шаардлагагүй. Яс, чөмгөнд шингээстэй учраас санаандгүй үйлийг ч аясаараа зална.