Өмнөтгөл: За яахудээ, ер нь вол амьдрал баян энээ тэрээ гэж л байдийн, улсууд. Юугаараа баян юм бэ тээ, ицсийцст. Зовлонгоороо л баяан. Зовлон хэнийг ч тойркуай. Зовлон бас хүндээ. Даацтай даамгай хүмүүс нь ховор. Ээддээ тэд чинь л олз! Тэд биднийг баяжуулна. Вовово, одоо л амьдрал баян гэдэг утга нь гарчээн.
Лам болхуу?
Лам явбаа нэккэсэг. Хийморийн сангийн талтай, ногоон дарь эхийн эхлэлтэй, ..дулмаа юмлоо чанцаалоо... яаая хэ. Гол нь эхлэл төгсгөл л байдийм доо. Нэхх сайхан ууууоооо эээ гээ л аялгуулаа л эхэлдийн. Нөгөө цэжилсэн юм нь дороо дуусчна. Ахиа л эхнээс явна, хххи. Долоон ноот, баахан ахтаав байжаахад азаартнаа л гонж. Тэгж тэгж дуусгахдаа ооооэээггг ээ гээ л. Урдаа арц хүж, юу юу ч овоолдог байсиймбдээ.
Хүмүүс чинь нүдээ аниа л суучна, инээдтэй. Хажуугийн ламанцартайгаа дохиж тэнэг мэнэг гэж заасан ч болно, заза баригдхын нэмэр яаахы, хххи. Номоо уншжаахдаа шүдээ чигчилж, хамраа ухаж, мийсэжээ уншна. Мийсэжэн дээр бол яахуу нөгөө үг мүгээ мартчаад байдаг болохоор ммммм... гэсгэж аргалхаа мэджагаа виз дээ, таг болчив.
Хийдүүдээр бас баахан хэсээд нэккэсэг. Туршлага судалжаагаан. Тэгж явжаахад маньтай адилхан гаруудтай зөндөө тааржаагаам чинь. Муухай харж зөрөө л, тэгэнгүүт каадр удаашраа л кино шиг. Өө зарим нь бүр ажил мажилд орцон, завилаад сууцан энтр. Намайг мэдчингүүтээ гараараа яв яв гэж дохиж бариад хххи. Хоноц хоноцдоо дургүй ээ гэж.
Тэгээд ажаад вайхад лам нарын тэр хуруугаа урдаа гоё гоё барьдаг нь сүсэгтнүүдэд их сэтэгдэл төрүүлжийнаа. Сайн цээжилж аваад нэг удаа дуурайваа. 2 авгай байсий. Хээ ээ нээрээ! Нүдээ аньцан, бараг өөрөө мансууран алдаад найгацан, нөгөө цээжилсэн хэдийгээ ар араас нь давтаа наажаасэн чинь гэнт хацар луу тас буудийн байна хөөе. Тэнгэр нурах шиг болоо л нүдээ нээгээ харсан чинь нөгөө 2 авгай чинь: "Энэ чинь яадаг дураак вэ! Алышүү гээд байхдаа яадийн чи. Тэгээ яахнуу гээдээсэн чинь сүүлдээ бүр салаавч гаргадаг байшд!" - гээ л гэрээс гараад явжээсэн. Ингэж л паахтлав, Наад хуруунуудаа хянуур хөдөлээрэй дүүнр минь. Хэт дүрдээ орж болкуу нь вайшүү.
Заа тэгээд чихнээсээ ээмэг энтрээ ав, шивээс мивээсээ нуу, битий тэр дэл сул юмы нь хараад вай. Номоо уншчаад хурдан мөнгөө абмаарээнуу? Тэднүүс чинь шуухитнаа л, цүнхээ уудалж нэг юм гаргаа л, тэнийлгээ л, араас нь хараа л барих нь барьдийн, хөөрхий. Галтайсан мянган цаас. За тэр юуны хамаа, бяд л болжээвэл. Аа баяацуул бол өөрөө, за тэр яахуу, баян хүний хараактар ямар мэдкүү биш. Харин тэр өгжаагаа мөнгий нь түрүүлээд шүүркээд байв. Тэрний оронд нүдээ аньсан чигээрээ өрөөсөн нүдээ нээж ширээ рүүгээ заа. Нүдээрээ заашдээ. Хуруугаа гозойлгохкуу, нөгөө хэн шиг, нөгөө яагаав, энэ бол аззтай хэн хэн ч гээд байлаа. Тэгж намба алдаад юүүхэв дээ.
Зиа тэгээд аятайхан хүүхэн шууханы гараас нь бариа л, утсы нь аваа л. Мах чануулж идээ л, архи уугаа л. Яадээ номонд нэвтэрсэн хүн танхай байдийн, яасан ч яадээ, өнөөдөр намайг хэн хорихы!
Пориблээм байнаа вас. Нэг айлд очоо л үхтлээ дөвчигнөө л маргааш нь бааранд нөгөө хүнтэйгээ таарч энтэр. Танькуу гүрийхкүү л вол онигоо л доо. За бүр баригдах дээрээ тулуул ихэр михэр л гэж шаадаг вайх даа.
Төгсгөл:
Яахуу дээ тэгээд хашир байгаад вайвал яваандаа томроно. Машин тэрэг, адуу мал, хаус маус аваа л тээ. Тээрэм мээрэм авсандаа ч яахуу. Хэт нь юу ч үйрүүлэх хэрэг гараа билээ. Маниус чинь ганцxан ламаа хийгээд явуул бас явцгүй л дээ.
Гэхдээ ч үнэхээр онгироо гарууд байх нь байдиймаа, хэчнээн ном цээжилцэн байдий. Тэдэнтэй нээх тааралдаад дэмий биз дээ.