2017 он шиг шажигнасан жил болж байгаагүй санагдах юм.

Цонхоороо харсан хүмүүс жигтэйхэн романтиклаж ирснээ гараа л хараалаа тавьж байв. Гутал норно, шилэн хүзүү рүү цасан ширхэг орно. Шавхай туулна. Ямар олиг байхав

Сургаар хэрэлдэж, ховоор нэгнээ ялж талж буй ард түмнээ харсан улстөрчийн айдас бол: “Энэ малнууд нь мэдчих вий дээ! Сурчих вий дээ! Гэгээрчих вий дээ!...”.

Монгол орны 20 жилийн дараахыг төсөөлөхөд ч маш том том өөрчлөлтүүд харагдаж байна. Бичиж үзье.

Юу хийжийнэ гэнгүүт “хичээлээ хийж байна” гэж цочоох оюутан их болж. Дараа нь тэрэнд сурнаа, тийшээ явнаа гэцэн том гэгээн гэгээн зорилт тавьсан хүүхэд ч олон байна. Багшийгаа аргалаа л төгсчих гээд байдаг оюутан цөөрөөгүй л байгаа л даа. Гэхдээ жинхэнээсээ суры гэдэг оюутан олширсон бололтой.